‘Komt een koe bij de bakker’. Het klinkt als de openingszin van een mop, maar dat is niet zo. In India is het doodnormaal dat een koe bij een bakker binnen wandelt en dan ook nog eens als eerste wordt geholpen.
De rommelige straten van Mysore
De zon werpt zijn eerste verblindende stralen over de rommelige straten van Mysore. Het woeste getoeter van vrachtwagens, bussen en gemotoriseerde riksja’s scheurt door de vroege ochtend. Dag en nacht worstelen zij zich door de slecht onderhouden en dichtgeslibde wegen. Mensen die een grote bos hooi of tientallen verschillende emmers op hun fiets hebben gebonden slingeren tussen de klemgereden voertuigen door. Motorfietsen zijn hier in India geschikt zijn voor een compleet gezin met minimaal twee kinderen. Die volgepropte motorfietsen maken gebruik van de smalle strook tussen het verkeer en huizen die tevens dienst doet als stoep. Dit gebied in een straat wordt ook beschouwd als openbare vuilstortplaats, dus enige creativiteit in sturen is essentieel.
Zwaar beladen ossenkarren doorkruisen het verkeer in hun eigen tempo. Deze karren hebben geen claxon en staan daarmee in de onderste regionen in de rangorde van het chaotisch aandoende verkeer. Hier hebben de grootste en de luidste voorrang. Mijn lief en ik lopen te midden deze kakofonie van oorverdovende geluiden, vreemdsoortige geuren en een mierenhoop van mensen en dieren. We zijn twee misplaatste westerlingen in een wereld die in ieder opzicht surreëel aandoet.
Nieuwsgierige voetgangers
Om de paar meter worden we aangesproken door riksjarijders die ons naar een willekeurige bestemming willen brengen. Maar ook verkopers proberen continue onze aandacht te trekken. En dan zijn er nog de talloze voetgangers die we onderweg tegen het lijf lopen en die allemaal willen weten waar we vandaan komen. Ook vragen ze hoe we heten, hoe lang we al in India zijn, hoe lang we nog blijven, waar we allemaal nog naartoe gaan. Ze willen weten wat wat voor werk we doen, of er veel werkeloosheid in Nederland is en of je daar een beetje leuk geld kunt verdienen. Nee, in India kom je als westerling geen aandacht te kort. Een beetje rust wel.
We zijn het standaard hotelontbijt van taaie omelet en zachte toast beu. Daarom zijn we op zoek naar een bakker waar we wat zoete broodjes kunnen kopen. Bakkers heb je in principe op iedere hoek van de straat en ze hebben allemaal een uitgebreid assortiment brood. Overal is het aanbod anders, en als je niet zeker weet wat je lekker vindt, laat de gemiddelde bakker – enthousiast over de aanwezigheid van ‘echte blanken’ in zijn winkel – je gewoon overal een stukje van proeven.
De geur van vers gebakken brood
Als we de geur van vers gebakken brood ruiken, zien we een bakkerij in een rijtje half vergane winkeltjes. Een brede betonnen trap lijdt naar het hoger gelegen winkelstraatje, en halverwege de trap staat een mooie bruine koe verwachtingsvol naar de opening van de bakkerij te staren.
In India is het leven is goed voor een koe. Koeien zijn lang geleden door Hindoes heilig verklaard en hiermee ontlopen ze de kans geslacht te worden voor hun vlees of huid. De heilige koe kan overal lopen, zitten en slapen waar ze maar wil, zelfs op een druk verkeerspunt, en niemand zal haar lastig vallen. Hindoes beschouwen het ook als een goede daad (een zogenaamde puya) om een heilige koe eten te geven, dus zelfs daar hoeven de dieren zich niet druk over te maken.
Komt een koe bij de bakker
Deze koe heeft duidelijk zin in brood, denken manlief en ik als we lacherig de koe op de trap passeren. Terwijl we een moment later in de glazen toonbank een paar verschillende broodjes uitzoeken, horen we hoeven achter ons. De heilige koe is doodleuk de bakkerij binnen komen lopen en begint aan de toonbank te likken. De bakker loopt rustig en onverstoord naar een plank, haalt daar een halfje wit vanaf en voert deze snee voor snee aan de hongerige koe.
Vervolgens haalt hij een zakje roze poeder tevoorschijn en wrijft dit op het voorhoofd van de kauwende koe. Na dit gebaar draait de koe zich om en verlaat de bakkerij, wij staren het beest met stomheid geslagen na. Helaas kijken we net op tijd weer naar de glimlachende bakker om te zien dat hij met dezelfde hand waarmee hij de slobberende koe voerde onze broodjes inpakt…
Welkom in India
Tja, dit is India. Het is er luidruchtig, smerig en in onze ogen vaak bizar, maar tegelijkertijd heeft deze wereld vol kleurexplosies van tempels en sari’s ook iets sprookjesachtigs. Het westen heeft namelijk nauwelijks invloed in India. Mannen en vrouwen houden vast aan hun eigen traditionele kleding, alleen in steden als Mumbai zie je een enkele jongeling in een spijkerbroek. Ze luisteren massaal naar hun eigen muziek (Hindipop) en kijken alleen naar hun eigen Bollywoodfilms. India doet onbedorven aan, als een laatste stukje paradijs waar Coca Cola en McDonalds een redelijke zeldzaamheid zijn. Het is een land dat vasthoudt aan hun eigen gebruiken en tradities, wars voor wat anderen daarvan vinden. En terecht, want India wordt wel een klein beetje saaier als een koe niet meer gewoon naar de bakker kan…
